Ogień

Te kilka sekund zadecydowało o życiu moim i tej dziewczynki. Zdążyłam tylko odskoczyć od auta, kiedy rozległa się eksplozja. W powietrzu unosiły się kłęby dymu, a w oddali słychać było syreny pogotowia, policji i straży pożarnej. Trzymając w mocnym uścisku dziewczynkę ostrożnie ominęłam samochód i przeszłam na drugą stronę. Lekarze ujrzawszy mnie szybko do mnie podbiegli. Oddałam im dziewczynkę i poszłam w kierunku policjantów. Wolski siedział oparty o koła wozu policyjnego z twarzą skryta w dłoniach. Przestraszyłam się, że coś mu się stało. Jednak, gdy mnie zobaczył, znalazł się przy mnie w przeciągu ułamka sekundy. Ujął moja twarz w dłonie i głęboko wpatrywał się w moje oczy. W końcu przemówił:

- Dziewczyno ty mnie do grobu wpędzisz.

- No coś ty, a ja myślałam, że już się uodporniłeś na różne sytuacje wynikające ze strony kobiet.- uśmiechnęłam się i poklepałam go po ramieniu. Odwzajemnił uśmiech i zapytał:

- Nic ci nie jest?-

- Nie wszystko w porządku, a u ciebie?

- Super.

- Co z tamtą dwójką?

- Ich stan jest ciężki, ale stabilny.

- To nie był zwyczajny wypadek, prawda?

- Nie, technicy znaleźli 40kg kamień. Prawdopodobnie ktoś zrzucił go z wiaduktu.

Popatrzyłam w stronę mostu. Teraz było tam pełno policji i techników. Wśród nich oczywiście był Eryk zawzięcie coś notujący. Przypomniało mi się, że podczas naszej podróży wdziałam dwóch chłopców, ale wtedy nie zwróciłam na to uwagi.

-Wolski?

-Tak?

- Ja widziałam dwóch chłopców siedzących na tym wiadukcie.

- Wiesz tam różni ludzie przychodzą

- Wiem, ale oni jakoś dziwnie się zachowywali.

- Dobra to teraz zawiozę cie do domu. Ja sam pojadę się przebrać, a później musimy jechać na komendę złożyć zeznania.

-Ok.- odpowiedziałam.

Po pierwsze mam nadzieję, ze nikogo nie trzeba reanimować ;) i wszyscy prześpią całą noc spokojnie, a po drugie wiem, że notki sa krótkie. Tak jakos wychodzi, ale jak cos to będę starała się dodawać po dwie. Pozdrowienia