Prawda czy fałsz

***Ada***

- A skąd to przypuszczenie?- zapytał po chwili Maciek.

- Sprawdziłem monitoringi zamieszczone na niektórych skrzyżowaniach przez które przejeżdżaliście i znalazłem jeden samochód.

- To chyba normalne. Jest droga to i samochód, nie sądzisz?

- Tak, ale on jechał za Wami od samego Sopotu aż do Warszawy następnie skręcił aby na to skrzyżowanie dojechać z innej strony. Wiecie żeby nie wzbudzać podejrzeń. Według mnie to miał to wszystko zaplanowane tylko zapomniał o jednym małym szczególe.

- Jakim?- zapytał Wolski nieco kpiąc z Eryka.

- Że światełka zmieniają kolory.

- A no tak. To my teraz pójdziemy przekazać te Twoje złote myśli Paulinie.- powiedział i skierował mnie ku drzwiom.

- A wy co o tym myślicie?- zapytała Paulina po tym jak opowiedzieliśmy co powiedział nam Eryk.

- Według mnie to nasz Eryczek za dużo naoglądał się filmów.- powiedział jak zawsze pewny siebie Wolski.

- Yhy, a ty Ada co o tym sądzisz?

- Nie przekonuje mnie to do końca, ale…

- Jakie ale.- wtrącił Maciek. Paulina rzuciła mu karcące spojrzenie po czym zwróciła się do mnie abym kontynuowała.

- Trzeba wziąć również pod uwagę to, że Eryk nigdy się nie myli.

- No to, to będzie jego pierwszy raz.- skomentował Woski. My z Pauliną puściłyśmy tą uwagę mimo uszu.

- No tu masz racje.- powiedziała zastanawiając się Paulina. Zapadła cisza, którą postanowił przerwać Maciek swoimi narzekaniami.

- Nie wiem jak wy, ale ja jestem padnięty i marzę tylko o tym, aby wskoczyć do wyka i porządnie się wyspać, bo przez te ostatnie dwa dni to mogłem.

- A no właśnie jak tam udał się wypad?- zapytała Paulina.

- Świetnie, tyko nie wyspałem się.

- A to dlaczego?- zapytała nieco zdziwiona Paulina.

- Bo Ada strasznie się wierci.- wypalił.

Barska o nic więcej nie pytała tylko posłała mi uśmiech, który mówił sam za siebie.

W tym momencie postanowiłam wkroczyć do akcji i wszystko wytłumaczyć, więc powiedziałam:

- Mieliśmy mały problem z pokojem, ponieważ pan komisarz nie potrafi składać rezerwacji.- spojrzałam na Maćka z uśmiechem.

- O przepraszam bardzo, czy to moja wina, że ten palant…

- Wolski.- skarciła go Paulina jak małego chłopca.

- Pan nie potrafi odróżnić 45 od 54.

Paulina patrzyła się na nas przez chwile lekko śmiejąc się, po czym powiedziała:

- Wiecie co jedzcie już lepiej do domu.

- No widzisz posłuchaj pani inspektor ona mówi bardzo mądre rzeczy.- powiedział do mnie po czym wyszedł z gabinetu. Ruszyłam za nim.

Pod moje osiedle dojechaliśmy bardzo szybko. Była pierwsza w nocy, więc ulice byłe prawie puste. Maciek zaparkował pod blokiem. Przez chwile można było usłyszeć  tylko szum deszczu uderzającego o karoserie samochodu następnie odezwałam się ja:

- Maciek, a może Eryk ma racje.

- Coś ty. Gdyby tak było to dawno by nas załatwili.

- Ale zobacz Sopot.

- No Sopot i?

- Nic Ci to nie mówi?

- Nie.

- Facet z pokoju.

- Daj spokój koleś nie potrafi odnaleźć się w hotelu, a co dopiero planować zamach na policjantów.

- Może.

- Na pewno.

- Ok. To pa.- otworzyłam drzwi.

- Nie zapomniałaś czegoś?- zapytał. Od razu wiedziałam o co mu chodzi, ale postanowiłam się z nim trochę podroczyć. W końcu należy mu się za to co nagadał Paulinie.

- A no tak bagaże.

- Co? A no to też, ale coś jeszcze.

- Co takiego?

- Buziak.

- Za co?

- Za wszystko.

Cmoknęłam go w policzek.

- Co to było?- zapytał zaskoczony.

- Buziak.- wyjaśniłam śmiejąc się.

- Tylko tyle?- zapytał.

- Musisz się tym zadowolić.- powiedziałam i wysiadłam z samochodu. Maciek przez chwilę udawał obrażonego, ale zaraz mu przeszło i wysiał, aby wyciągnąć moje bagaże.

Deszcz padał dość mocno. Wzięłam swój plecak od Maćka i chciałam iść do domu, ale on mi nie pozwolił. Złapał mnie za rękę i zaczął wpatrywać mi się głęboko w oczy. Czułam jak krople deszczu spływają po mojej twarzy. W chwili kiedy Maciek nachylił się, aby mnie pocałować padły szczały. Błyskawicznie wyciągnęliśmy bronie i schowaliśmy się za samochodem. Siedzieliśmy tak uważnie rozglądając się i słuchając. W pewnej chwili poczułam, że coś ciepłego kapie na moja rękę. Przyjrzałam się dokładniej i nie miałam już żadnych wątpliwości była to krew, ale nie moja.

Bardzo dziękuję za wszystkie komentarze. Pozdrawiam i życzę miłego czytania.