Nieporozumienie

***Ada***

- Jedziemy już?- usłyszałam Wolskiego, kiedy kończyłam wypełniać ostatnią stronę akt.

- Ja nie jadę.- odpowiedziałam.

- A to niby dlaczego?- zapytał ze zdziwieniem.

- Muszę załatwić jedną sprawę na mieście.

- Jaką?

- Wiesz, że ciekawość to pierwszy stopień do piekła?

- Mądrala.- skomentował i skierował się w stronę drzwi udając urażonego. Na odchodne jeszcze dodał:

- Myślałem, że nie mamy przed sobą żadnych tajemnic, ale jak widać myliłem się.- zaczął swój monolog wzbudzający litość.

Uśmiechnęłam się w duchu i powiedziałam:

- Idę na babskie pogaduchy. Zadowolony?

- Nie musisz mi się ze wszystkiego zwierzać, przecież Cię nie zmuszam, ale doceniam Twoją szczerość.- powiedział z szerokim uśmiechem chłopca, który dopiął swego.

- Taa pewnie.- szepnęłam.

- Mówiłaś coś?- zapytał.

- Ja? Skąd. Wydawało Ci się.

- A to życzę miłego plotkowania.

- Na pewno nie pozostawimy na Tobie suchej nitki.

- Mam zacząć się bać?

- Ależ skąd.

Dokładnie o 13 dotarłam do kawiarni, w której umówiłam się z tą kobietą. Nie powiedziałam Maćkowi o niczym, bo prosiła mnie o to, aby ta rozmowa pozostała między nami. Weszłam do środka. Rozejrzałam się dookoła i zaraz zobaczyłam, że ktoś macha ręką w moja stronę. Od razu skierowałam się w to miejsce. Za stolikiem siedziała ładna, a nawet bardzo ładna brunetka. Na widok jej urody nieco się speszyłam, ale nie dałam tego po sobie poznać.

- Dzień dobry. Bardzo pani dziękuję, że zgodziła się pani na spotkanie.

- Dzień dobry. A co takiego się stało?

- Chodzi o taką jedną sprawę. Poniekąd jest ona związana z Maćkiem i uważam, że powinna pani o tym wiedzieć.

- Z Maćkiem?- zapytałam zdziwiona.

- Tak.

- Jaka to sprawa?

- Jesteście razem, prawda?

- Czy ja wiem.

- Nie ważnie i tak powinnaś o tym wiedzieć.

- A co to takiego?

- Wiesz, że byłam z Maćkiem w ciąży?

- Macie dziecko?- ledwo z siebie wydusiłam.

- Mielibyśmy, ale Maciek kazał mi usunąć ciążę.- powiedziała zmienionym głosem.

Patrzyłam na nią tępym wzrokiem nie mogłam wykrztusić z siebie ani jednego słowa.

- Nie wierzysz mi.- skomentowała.- Trudno, ale stwierdziłam, że powinnaś o tym wiedzieć, bo dla mnie była to najstraszniejsza rzecz jaką zrobiłam i nie chce, aby Ciebie to spotkało, więc ostrzegam Cię, że Maciek nie ma serca.

- Ale dlaczego to zrobiłaś, przecież mogłaś się nie zgodzić?- zapytałam.

- Zaszantażował mnie, że zostawi mnie, ale i tak to zrobił. Po prostu ten człowiek nie dorósł do poważnego związku, a tym bardziej do ojcostwa. Do dzisiaj nie mogę sobie wybaczyć tego co zrobiłam, że posłuchałam go.- zaczęła płakać i wybiegła z kawiarni.

Siedziałam tak sama przy stolika z jakieś 15 minut. Dopiero głos kelnera przywołał mnie do porządku. Poszłam do domu. Chciałam sobie to wszystko przemyśleć. Usiadłam w fotelu z kubkiem herbaty, nagle rozdzwonił się dzwonek od drzwi. Poszłam otworzyć. Moim oczom ukazała się osoba, o której dzisiaj tak wiele złego się dowiedziałam.

- Witaj księżniczko.- przywitał się uśmiechając.

Ten jego rozbrajający uśmiech. Czy mój królewicz byłby zdolny do tego, aby zabić własne dziecko?- rozmyślałam, kiedy ponownie usłyszałam:

- Halo śpiąca królewno, czekasz na królewicza? Stoi w drzwiach chyba, że nie podoba Ci się to może pójść, poczekasz na innego.- powiedział.

- Nie, nie wejdź przepraszam.- powiedziałam szybko.

Usiedliśmy na kanapie. W mieszkaniu pa nawała głucha cisza. Ja siedziałam i wpatrywałam się w okno, a Maciek we mnie. W końcu nie wytrzymał i powiedział:

- Ada co jest?

- Nic.

- Pewnie, mów co się dzieje?

- No dobra. Jak mogłeś to zrobić?!

- Ale co?

- Nie wiesz co?! To ja Ci przypomnę. Takie imię jak Magda coś ci mówi?

- Tak, ale nie wiem dlaczego na mnie krzyczysz.

- Ona była w ciąży z Tobą i usunęła ją.

- Tak.

- Tak?! Tylko tyle masz do powiedzenia?

- A co mam Ci powiedzieć?

- Wiesz co nie spodziewałam się tego po Tobie. Jak mogłeś tak postąpić. Wyjdź stąd.

- Ale Ada to nie tak jak myślisz.

- Nie uwierzę w ani jedno Twoje słowo. Wynoś się stąd.

***Maciek***

Wyszedłem od Ady. W zasadzie nie miałem wyjścia, bo prawie że mnie wyrzuciła. Nie wiem o co mogło jej chodzić, przecież to nie moja wina, że Magda usunęła ciążę. Zastanawiałem się przez chwilę nad tym wszystkim co dzisiaj się wydarzyło i wszystko zaczęło układać mi się w logiczną całość. Magda powiedziała Adzie, że to ja kazałem jej usunąć ciążę. Ze złości kopnąłem w kamień, który leżał przede mną tak, że poleciał kilka metrów dalej. Koniec tego. Podjąłem decyzję. Najwyższy czas, aby wszystko wytłumaczyć. Wsiadłem do samochodu, aby pojechać do Magdy i zakończyć tą sprawę raz na zawsze i kiedy przekręcałem kluczyk w stacyjce rozdzwoniła się moja komórka. Spojrzałem na wyświetlacz. Nie znałem tego numeru.

- Wolski słucham?

- Cześć tu Agnieszka, pamiętasz mnie?

- A tak, co tam u Ciebie?

- Dziękuję dobrze. Czy moglibyśmy się spotkać? Chodzi o Magdę.

- Dzwonisz w samą porę, bo mam już dość jej gierek.

- To gdzie się spotkamy?

- A gdzie jesteś?

- Na ulicy Króla Artura.

- Wiesz co ja jestem nie daleko, to podjadę po Ciebie.

- Ok.