Chora miłość

- Hej. Co tam?- zapytałem, kiedy Agnieszka wsiadła do samochodu.

- Magda.

- To już wiem, ale dokładniej?

- Postanowiła się na Tobie zemścić.

- Domyśliłem się, a nie wiesz co dokładnie kombinuje?

- Nie, nie przyjaźnimy się od tamtej pory kiedy wiesz…- nie dokończyła.

- Rozumiem.

- Ale wiem, że spotkała się z jakoś kobietą.-dodała po chwili.

- Ale to chyba nie jest nic złego.

- Niby nie, ale znam ją. Zachowywała się podejrzanie jakby coś kombinowała.

- Aha. A powiedz mi jeszcze jak wyglądała ta kobieta.

- Taka mała blondyneczka.

- O Boże, Ada.

- To Twoja…- przerwałem jej nie czekając jakim słowem to dokończy.

- Tak. Dobra ja muszę lecieć. Dzięki za informacje.

Po rozmowie z Agnieszką sam już nie wiedziałem co mam myśleć na temat Magdy. Na początku chce nas zabić, potem próbuje już tylko mnie sprzątnąć, a teraz miesza w to Adę. Tego już za wiele. Pojechałem pod pewien Adres. Miałem nadzieję, że Magda nadal tam mieszka. Zapukałem do drzwi. Miałem szczęście drzwi otworzyła mi brunetka.

- Cześć Maciusiu, wiedziałam, że do mnie wrócisz.- powiedziała.

- Cześć musimy porozmawiać.- powiedziałem szybko.

- Oczywiście kochanie, mamy tyle do nadrobienia.

- Nie mów tak do mnie.

Wszedłem do jednego z pokoi i stanąłem jak wryty.

- Co to ma być!- krzyknąłem. Na ścianie były porozwieszanie zdjęcia Ady.

- Zdjęcia.- powiedziała przybliżając się do mnie.

- Czego ty chcesz do cholery?!

- Być z Tobą.

- Wiesz, że to nie realne.

- Dlaczego, przecież było na tak dobrze.

- Było.

Po tym co zobaczyłem stwierdziłem, że dalsza rozmowa nie ma sensu. Magda po prostu potrzebowała pójść do dobrego psychiatry. Nic nie mówiąc skierowałem się w stronę drzwi.

- Nigdzie nie pójdziesz misiu.- usłyszałem.

Nie zareagowałem, kiedy chwyciłem za klamkę, z kuchni wyszło trzech nie zaciekawych typków. 

- Ta pani chyba cos powiedziała.- powiedział jeden.

- Wiem, ale mało mnie to obchodzi.- otworzyłem drzwi. Wtedy jeden z nich złapał mnie za ramię. Szybkim ruchem kopnąłem go w czułe miejsce. Podziałało natychmiast. Jednego miałem z głowy, ale tylko jednego. Tamci dwaj dopadli do mnie w oka mgnieniu. Przez kilka minut próbowałem jakoś wybrnąć z tej sytuacji, mimo że mój los był przesądzony z góry, bo co tu dużo mówić trzech facetów na jednego. Uderzyłem jednego w nos, a następnie poczułem silny ból.

Obudziłem się na łóżku. Byłem tylko w bokserkach. W pewnym momencie usłyszałem głos Magdy:

- Jak się spało misiu?

Spojrzałem na nią. Była prawie że naga. Zerwałem się z łóżka i pobiegłem do drzwi. Na szczęście udało mi się uciec. Za sobą słyszałem tylko jej krzyk:

- Na co czekacie, łapcie go!

Wsiadłem do suzuki i odetchnąłem z ulgą. Przekręciłem kluczyk w stacyjce i ruszyłem. Pojechałem leśną drogą, aby ich zgubić. Po 15 minutach byłem prawnie pewien, że jestem już bezpieczny. Nagle zobaczyłem w lusterku trzy czarne sportowe BMW. W myślach dziękowałem Bogu, że mam Suva. Jechałem dość szybko jak na taką drogą, na której mogą znajdować się zwierzęta, a przede wszystkim ludzie. Nie całą minutę po tym jak sobie to uzmysłowiłem ujrzałem przed sobą grupkę dzieci. Zacząłem hamować. Jednak mokre podłoże robiło swoje. Skręciłem kierownicą tak, aby w nic nie wjechać. Gałęzie drzew i krzaków uderzały po szybach, aż w końcu jedna z nich wdarła się do środka raniąc moją twarz. Po chwili samochód stanął. Wyjrzałem przez wybitą szybę, aby sprawdzić gdzie się znajduję. Wtedy zobaczyłem, że samochód tonie w bagnie.

***Ada***

- Gdzie Wolski?- zapytała mnie Barska.

- Nie wiem.- odparła bez zainteresowania.

- Zadzwoń do niego.- rozkazała.

- Jasne.- powiedziałam z lekką nie chęcią w głosie, ale Barska tego nie wyczuła. Wybrałam numer Maćka, jednak w słuchawce tylko usłyszałam: ”Abonament chwilowo niedostępny. Proszę zadzwonić później”

- Ma wyłączoną komórkę.

- Dziwne, ale może mu się rozładowała.- powiedziała. Chwile po tym do komendy wbiegł Radwan.

- Stało się coś?- zapytała Paulina.

- Jest Wolski?- zapytał.

- Nie.

- O kurde.

- Co się stało?- zapytała ponownie.

- Znaleźliśmy w bagnie samochód.

- A co on ma z tym wspólnego?- zapytała.

- Czarne suzuki ze stołecznej.- wyjaśnił.

- O matko.- powiedziała Paulina.

- Co?!- krzyknęłam.

- Czy maciek….- zaczęła Paulina.

- Samochód był pusty, ale nic nie wiadomo.  Przeszukujemy tez okoliczny las, bo może zdołał uciec.

- To wszystko przeze mnie.- wyszeptałam.

- Co ty Ada wygadujesz.

- Pokłóciliśmy się.

- To nie Twoja wina.

***Maciek***

Otworzyłem oczy. Wszędzie było ciemno. Przez moment nie wiedziałem gdzie jestem, ale po drganiach i odgłosie silnika zorientowałem się, że jestem w samochodzie, a raczej jego bagażniku. Świętnie wsadzili mnie do bagażnika jak worek ziemniaków, ale przynajmniej wyciągnęli mnie z tego bagna.- pomyślałem. Po jakiś 15 minutach zatrzymali się.

- Wyciągaj go.- usłyszałem głos.

Otworzyli bagażnik. Jeden z nich złapał mnie za ramie i pociągnął tak, że ustawił mnie w pozycji siedzącej. Po chwili usłyszałem głos Magdy:

- Chłopcy zmiana planów. Już go nie chcę.

- A co my mamy z nim zrobić.

- Zabić.- powiedziała.

- Nie tak się umawialiśmy.

- Mówiłam, że zaszła zmiana planów.- powiedziała i poszła.

- I co robimy?

- Nie wiem, ale ja nie chce mieć trupa na sumieniu.

Nie wiem jak Wam, ale mnie się tak średnio podoba. Jakoś ostatnio mi one nie wychodzą.
Pozdrawiam.