Kuzynka

***Ada***

- Zbieraj się księżniczko. Dzwonił Piotr ma już wyniki sekcji.- powiedział do mnie, kiedy skończył rozmawiać przez telefon.

Po dziesięciu minutach byliśmy już u naszego patologa.

- Cześć. I co masz?- zapytał Maciek.

- Cześć. Przyczyną śmierci były tak jak przypuszczałem ciosy zadane nożem w klatkę piersiową.

-  Coś jeszcze?

- Tak. Ta dziewczyna tydzień temu urodziła dziecko. Nie wiem, czy ważne, ale poród odbył się w szpitalu.- razem z Maćkiem spojrzeliśmy po sobie.

-  Aha. Dzięki.- odpowiedział.

Po wyjściu od Piotra od razu pojechaliśmy na komendę, aby wszystko powiedzieć Barskiej.

- Czyli nie wiemy co stało się z dzieckiem.- powiedziała Barska po wysłuchaniu nas.

Pokiwaliśmy głowami. Następnie Gos ponownie zabrała Barska:

- Co wiemy i denatce?

- Nazywała się Natalia Milcewicz, 23 lata Mieszkała na Apollina 34.

- Byliście tam?

- Jeszcze nie.

- Dobra, to zrobimy tak: ja z Andrzejem sprawdzimy w którym szpitalu rodziła nasza ofiara, a wy jedzcie na Apollina, może czegoś się tam dowiecie.

- Ok.- odpowiedzieliśmy standardowym chórkiem.

Około piętnastej byliśmy na ulicy na której mieszkała denatka. Udaliśmy się pod wskazany numer. Mimo wielokrotnego pukania w drzwi nikt nie otwierał. Szczerze mówiąc to spodziewaliśmy się takiego scenariusza. Kiedy skończyłam z nachalnych pukaniem Maciek chwycił za klamkę, a drzwi się otworzyły. Ten to ma zawsze szczęście.- pomyślałam.

- A ty się tyle natrudziłaś.- powiedział z uśmiechem.

Z wyciągniętą broniom weszliśmy do mieszkania. Panował tam straszny bałagan. Po krótkich oględzinach schowaliśmy bronie do kabury.

- Albo ktoś tu urządził sobie imprezkę albo była tu nie zła awantura.- skomentował Wolski.

- Stawiam na to drugie.- powiedziałam. Maciek tylko się uśmiechnął po czym powiedział:

- Dzwonię po techników i idziemy pogadać z sąsiadami.

Kiedy wyszliśmy an zewnątrz na jednej z ławek siedziała starsza pani. Podeszliśmy do niej.

- Dzień dobry. Komenda stołeczna.- powiedział Maciek pokazując odznakę.

- Dzień dobry. Czy cos się stało?- zapytała kobieta. Maciek spojrzeniem dał mi znak, abym to ja poprowadziła tą rozmowę,

- Chodzi o Natalie Milcewicz została zamordowana prowadzimy śledztwo w tej sprawie. Czy widziała może pani coś niepokojącego?

- Nie, nie wszystko było normalnie.

- A czy Natalia miała dziecko?

- Tak. Urodziła jakoś tydzień temu. Bardzo była szczęśliwa.

- Miała jakąś rodzinę?

- Tak. Niedaleko niej mieszka jej kuzynka. Bardzo się lubią. Po śmierci rodziców Natalki Małgosia bardzo jej pomogła.

- A zna pani jej adres?

- Tak. Achera 54.

- Dziękujemy. Do widzenia.

- Do widzenia.

- No to idziemy.- powiedziałam do Maćka.

- Chyba jedziemy.

- Przejdziemy się. To nie daleko.

- Nogi mnie boją.

- Oj nie narzekaj. Zobacz jaka piękna pogoda. Przewietrzysz się trochę, zaoszczędzimy paliwo. Przyroda za takie poświęcenie na pewno będzie nam wdzięczna.

- Czyli ochrona przyrody jest dla Ciebie ważniejsza niż Twój partner?- powiedział udając smutnego.

- Ależ skąd. Ty zawsze jesteś na pierwszym miejscu.- powiedziałam ze śmiechem i poszłam w kierunku ulicy Achera.

Po dziesięciu minutach wolnym spacerkiem doszliśmy na miejsce. Zapukałam do drzwi. Otworzyła nam je wysoka brunetka.

- Dzień dobry. Komenda stołeczna, chcielibyśmy porozmawiać.

- Dzień dobry. Proszę.

- Czy coś się stało?

- Pani kuzynka nie żyje. Podejrzewamy, że została zamordowana.- tym razem to Maciek zaczął rozmowę.

- Natalka nie żyje jak to?

- Przykro nam. Czy podejrzewa pani, kto mógł to zrobić?

- Nie. Natalka była bardzo lubiana. Nie miała żadnych wrogów.

- A nie wie pani, co mogło by się stać z dzieckiem?

- Dzieckiem? Jakim dzieckiem?

- Natalii.

- Ona miała dziecko?

- Tak urodziła tydzień temu.

- Pani nic o tym nie wiedziała? Przecież przyjaźniłyście się.

- Tak, ale nic mi nie powiedziała.

- Czy pani ma dzieci?- wtrąciłam.

- Tak.

- A w jakim wieku?

- 6 miesięcy, a dlaczego pani pyta? Jestem o coś podejrzana?- kobieta najwyraźniej się zdenerwowała.

- Nie, po prostu staramy się ustalić, kto zabił pani kuzynkę.

- Nie sądzisz, że ta kobieta jakoś  podejrzanie się zachowuje?

- Od sądzenia są sądy. My mamy im tylko dostarczać dowodów.

- Ale ta kobieta…

- Zrobiłaś notatki?

- Nie.

- Dlaczego?

- A co niby miałam tam napisać?

- Nie wiem. Może, że na wieść o dziecku koleżce wyszły gały z oczu.- powiedział. Wyciągnęłam długopis i zaczęłam pisać.

- Co napisałaś?

- To co powiedziałeś.

- Nie mogłaś jakoś tego ładniej ułożyć.

- Tak mi kazałeś.

- Boże kto jest moją partnerką?- powiedział.

- Boże kto jest moim partnerem?- powiedziałam.

Po chwili zaczęliśmy się śmiać.