Plan

***Maciek***

- Co jest?- zapytał Hubert.

- Właśnie nie wiem.- odpowiedziałem wybierając numer Barskiej.

- Halo Paulina… Co się u was dzieje… Dlaczego Ada nie odbiera telefonu? Co? Nie wiesz gdzie ona jest?- rozłączyłem się i uderzyłem pięścią w szybę.

- Słyszałeś co barska mówiła o tym samochodzie ma wrócić w nienaruszonym stanie, więc opanuj się.

- Mam to gdzieś.

- Co Ci powiedziała?

- Nic mi nie powiedziała oprócz tego żebym się nie martwił.

- No i pewnie ma racje. Może Ada zażartowała sobie, a ty tak panikujesz.

Spiorunowałem go spojrzeniem i powiedziałem:

- Hubert ty jej nie znasz? Ona nie bawi się w takie rzeczy. Coś się stało, czuję to.

- Instynkt kobiecy?- puściłem ta docinkę mimo uszu, ale wiedziałem, że coś się stało.

***Ada***

Ocknęłam się w czymś ciemnym. Słyszałam warkot silnika i drgania. Tak to był samochód a raczej bagażnik. Nogi i ręce miałam związane sznurem a buzię zaklejoną taśmą. Po jakiś dziesięciu minutach auto się zatrzymało. Dwóch mężczyzn otworzyło bagażnik.

- O zobacz śpiąca królewna się już obudziła. W samą porę.- odezwał się jeden po czym szarpnął mnie i przerzucił przez ramię. Zaniósł mnie do jakiegoś pomieszczenia i rzucił na łóżko.

- Zajmijcie się nią.- rozkazał. Kiedy wyszedł podbiegły do mnie trzy dziewczyny. Zaczęły mnie odplątywać.

- Nic Ci nie jest?- zapytała jedna kiedy byłam już rozplątana. Po akcencie rozpoznałam, że nie była Polką.

- Nie w porządku. A gdzie ja jestem?- zadałam pytanie. Po minach dziewczyn wiedziała, że nie jest to dobre miejsce.

- Robimy tu za hostessy i…nie tylko- dokończyła za nią druga dziewczyna. Od razu wiedziałam co to znaczy. Po krótkim namyśle wszystko zaczynało układam mi się w jedną spójną całość. Kradzież samochodów i porywanie dziewczyn do robienia za hostessy to musi się z tym wiązać. Nie wiedziałam czy tak od razu mogę im powiedzieć kim jestem. Mogłyby spanikować i wszystko powiedzieć, więc na początek wolałam je lepiej poznać i wzbudzić zaufanie.

- Długo tu jesteście?- zapytałam.

- Miesiąc.- odpowiedziała jedna. To by się zgadzało. Od miesiąca policja dostaje zgłoszenia o kradzieżach samochodów. Porwań nie zanotowano, bo większość kobiet to Ukrainki.

Naszą rozmowę przerwały odgłosy stawianych stóp na schodach. Po chwili otworzyły się drzwi i wszedł do nich jeden z tych porywaczy.

- Ty nowa pójdziesz ze mną.- powiedział. Rozejrzałam się wkoło wszystkie dziewczyny patrzyły na podłogę.

- Gdzie?- zapytałam.

- Na test.

- Jaki?

- Dużo chcesz wiedzieć maleńka. Jak jesteś taka ciekawa to chodź.

- Nie mów do mnie maleńka.

- Jeszcze jaka pyskata, chyba się z Toba później zabawię. A teraz wstawaj.- podszedł do mnie i złapał za rękę.

Zaprowadził mnie do jakiegoś mężczyzny.

- Szefie to ta.

- Ładniutka.

- No, a mógłbym później…- aż mnie ciarki przeszły kiedy to usłyszałam.

- Dobra, ale Ciemny bez przemocy już jedną nam załatwiłeś.

- Spoko szefie.

- Niech idzie się przygotować.

Z powrotem zaprowadził mnie do dziewczyn. Otworzył drzwi i wepchnął do środka.

- Przygotujcie ją. Tylko postarajcie.- wydał rozkaz po czym znikł za drzwiami.

Dziewczyny patrzyły na mnie ze współczuciem a ja wymyślałam pan ucieczki. Samej było by mi łatwiej, ale przecież nie mogę zostawić tutaj dziewczyn. Rozważałam kilka opcji, kiedy usłyszałam głos jednej z dziewczyn:

- Słuchaj każda z nas to przeszła. Chodź przygotujemy Cię.

- Ok.- odpowiedziałam oszołomiona.

- Ściągnij te ubrania.- powiedziała jedna i zaczęła grzebać w erotycznych ciuchach.

Złapałam za pasek i poczułam, że nadal mam broń. Co za fajtłapy. Nie bez powodu jeden ma ksywę ciemny. Cieszyła się, ale nie wiedziałam jak na to zareagują dziewczyny.

- No rozbieraj się.- ponagliła mnie jedna i pociągła za spodnie. W tym momencie pistolet wypadł na podłogę. Dziewczyny znieruchomiały. Już wam wszystko tłumaczę. Podniosłam broń i zaczęłam mówić:

- Słuchajcie. Jestem z policji. Oni o tym nie wiedzą i mam nadzieję, że mogę liczyć na waszą dyskrecję.

- A jak się wyda to nas wszystkie pozabijają.- powiedziała jedna płacząc.

- Przestań. Nic się nie wyda.- powiedziała druga. Prawdę mówiąc dodała mi otuchy tymi słowami.

- No dobra to słuchacie ja nazywam się Ada i mam taki plan…

***Paulina***

- Ada odbierz… odbierz…- powtarzałam w kółko chodząc po komendzie z komórką przy uchu.

- Paulina nie ma na co czekać. Trzeba zacząć jej szukać.

- Masz rację. Idę przekazać to do paroli.- kiedy zamierzałam to uczynić podbiegł do mnie jeden z funkcjonariuszy.

- Pani inspektor. Patrol znalazł na poboczu porzucony samochód. Jest to nasze auto.

- Jakie?- zapytałam z nadzieją, że nie będzie to czarne Suzuki.

- Czarne Suzuki.- Andrzej podszedł do mnie i powiedział:

- Jedziemy tam.

Po piętnastu minutach byliśmy na miejscu. Wokół samochodu kręciło się wielu techników.

- Macie coś?- zapytałam Eryka po którym widać było, że również przeżywa to zniknięcie Ady.

- Telefon komórkowy.

- A ciało?- to pytanie zadał Andrzej.

- Nie ma. Podejrzewamy, że została porwana. Oprócz śladów opon Suzuki znaleźliśmy jeszcze inne.

- Wiesz jaki to samochodów?

- Podejrzewam, że terenowy.

- Coś jeszcze?

- Nie padało a jest mokro, więc mamy jeszcze ślady stóp. Są trzy pary odcisków, więc prawdopodobnie porywaczy było dwóch, bo trzecie ślady są dość małe i rozmazane, więc mogą to być odciski butów…

- Ady.- dokończyłam. Eryk pokiwał głową.

- Dobra dzięki.

Nagle zaczęła dzwonić moja komórka spojrzałam na wyświetlacz i na Andrzeja.

- To Maciek. I co ja mam mu powiedzieć?

- Daj telefon.

- Cześć…tak podejrzewamy, że Adę porwano…ale nie krzycz opanuj się…nie, nie przyjeżdżaj…a rób co chcesz…